H Σμαράγδα Αλεξανδρή, ή κατά κόσμον Sma rag da είναι μόλις 20κάτι και είναι ό,τι πιο φρέσκο κυκλοφορεί στην εναλλακτική ποπ και ροκ Ελληνική μουσική σκηνή. Γράφει τα τραγούδια μόνη της (στίχοι, μουσική, όλα) και στη συνέχεια, μας κάνει να ανατριχιάζουμε όταν τα ερμηνεύει κιόλας. Έγινε γνωστή «κατά λάθος», αλλά σίγουρα θα μας απασχολήσει για καιρό. Η ειλικρίνεια της αφοπλιστική, η αμεσότητα της απρόβλεπτη και η προσωπικότητα της τόσο κουλ. Νομίζω, δεν κομπλάρει πουθενά και δε μασάει τίποτα. Αν δεν το έχετε καταλάβει, η Sma rag da είναι το νούμερο ένα λεσβιακό μουσικό είδωλο που έλειπε από την Ελλάδα. Να γιατί:

 Γιατί Sma rag da και όχι Smaragda;

Γιατί το όνομα Σμαράγδα, όσο σπάνιο και κουλ είναι στα Ελληνικά, τόσο κακόηχο και δύσκολο είναι σε οποιαδήποτε άλλη γλώσσα. Γραμμένο με αυτό τον τρόπο, χωρισμένο σε συλλαβές, είναι πολύ πιο εύκολο και κατανοητό. Απλό!

Τι είναι αυτό που γουστάρει η Sma rag da;

Να εκπαιδεύω τον εαυτό μου να ψάχνει συνεχώς τρόπους να απολαμβάνει τη ζωή. Να μην ξεχνάω να προσπαθώ να ζω καλά. Να δείχνω ευγνωμοσύνη για όσα έχω και να μπορώ να χάνομαι στις στιγμές. Τώρα το “πως”, δεν το ξέρω πάντα, αλλά πάντα προσπαθώ να το βρίσκω. 

Πως ξεκίνησαν όλα; Είναι αλήθεια ότι πήρες θάρρος στο λύκειο από μία συμμαθήτρια σου που έπαιξε μπροστά στα μάτια των συμμαθητών της ένα τραγούδι που η ίδια είχε γράψει; Και ότι, μάλιστα, το τραγούδι το βρήκες super basic, αλλά παρ’ όλα αυτά σκέφτηκες “Αφού μπορεί αυτή, γιατί όχι εγώ”;

Όχι ακριβώς. Απλά αυτό μου έδωσε το θάρρος να αρχίσω κι εγώ να παίζω τα τραγούδια μου μπροστά σε κόσμο. Μέχρι τότε τα κρατούσα για τον εαυτό μου. Με τον ίδιο τρόπο κάπως ξεπέρασα και τον φόβο μου να μάθω να οδηγώ αυτοκίνητο. Σκέφτηκα «αφού οδηγεί η μάνα μου, σίγουρα μπορώ κι εγώ».

Περίμενες αυτήν την αναπάντεχη επιτυχία μέσα από το YouTube;

Η αλήθεια είναι πως όχι. Αρχικά είχα ανεβάσει τα κομμάτια μου στο YouTube γιατί μια φίλη μου μου είχε ζητήσει να της τα στείλω και επειδή δεν είχα κινητό που ηχογραφούσε τίμια, έφερα σπίτι έναν φίλο μου και με έβγαλε βίντεο στη σκάλα της πολυκατοικίες να τα παίζω. Επειδή το αρχείο ήταν τεράστιο και δεν ήξερα πως να της το στείλω, το ανέβασα στο YouTube. Αυτά τα βιντεάκια που ανέβασα χωρίς κανέναν απώτερο σκοπό, μάζεψαν κάποιες χιλιάδες προβολές μέσα σε ένα μήνα. Για μένα αυτό ήταν τεράστιο! Μου έδωσε την αυτοπεποίθηση που χρειαζόμουν για να δω την όλη φάση πιο σοβαρά.

Πως βοήθησαν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης στην εκτόξευση της καριέρας σου;

Δεν θεωρώ πως έχει γίνει ακόμα κάποια εκτόξευση, άλλωστε δεν είναι αυτός κι ο σκοπός μου. Αυτό που με ενδιαφέρει είναι να χτίζω αργά και σταθερά μια ειλικρινή και άμεση σχέση με το κοινό μου και σε αυτό σίγουρα το κύριο εργαλείο μου είναι τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Μόνη μου διαχειρίζομαι τα σόσιαλ μίντιά μου και η επικοινωνία με τον κόσμο είναι ίσως το αγαπημένο μου κομμάτι της όλης φάσης, μετά φυσικά από τη διαδικασία της δημιουργίας.

Σου αρέσει να δημιουργείς διάλογο μέσα από τα τραγούδια σου;

Με ενδιαφέρει γενικά να δημιουργώ διάλογο και η μουσική μου είναι μια από τις πλατφόρμες μέσω των οποίων προσπαθώ να το κάνω. Δεν μου λέει τίποτα να βγάλω απλά ένα τραγούδι που κάποιος/α θα ακούσει και μετά θα πάει για ύπνο. Αν δεν με ενδιέφερε το να κάνω πράγματα που θα έχουν αντίκτυπο στη ζωή άλλων ανθρώπων, τότε θα κρατούσα τα τραγούδια μου για τον εαυτό μου. Για μένα τα γράφω εξάλλου. Είναι προσωπική μου ανάγκη. Το ότι επιλέγω να τα μοιράζομαι, σημαίνει πως με ενδιαφέρει η επίδραση κι η αλληλεπίδραση. Είτε σε μορφή διαλόγου, είτε σε μορφή ερεθίσματος, ή απλά σε μορφή “χημικού” που ίσως να αγγίξει κάποιον/αν. Για ποιό λόγο; Επειδή τυχαίνει να έχω καλές προθέσεις για τον κόσμο. Ίσως δεν έχω τα μέσα να τον αλλάξω, αλλά κάνω ό,τι μπορώ!

Πως θα χαρακτήριζες τη μουσική σου;

Ειλικρινή. Κατά τ’άλλα, μουσικά μιλώντας, βρίσκομαι κάπου στο φάσμα του εναλλακτικού ποπ ροκ, με εμβόλιμα άκυρα στοιχεία που προκύπτουν από τις διαφορετικές μεταξύ τους επιρροές μου. Αντιλαμβάνομαι την ανάγκη της ταμπέλας, για να εξηγήσεις σε κάποιοιον/αν τι ακριβώς κάνεις, αλλά μου τη σπάει κιόλας. Ό,τι μουσική θέλω κάνω.

Μίλησε μου για το Broken Greek EP.

Το Broken Greek EP είναι το πρώτο μουσικό πρότζεκτ το οποίο είναι άσχετο με την προσωπική μου δισκογραφία κι επίσης το πρώτο μουσικό πρότζεκτ στο οποίο δεν ασχολήθηκα σχεδόν καθόλου με το δημιουργικό κομμάτι. Είναι ένα ΕΡ με 5 ρεμίξ που παντρεύει samples από παραδοσιακά ελληνικά κομμάτια με την ιδιαίτερη ηλεκτρονική αισθητική του Brodsky,  ενός μουσικού παραγωγού από το Plymouth. Εκτός από το να φτιάξουμε μουσική την οποία γουστάρουμε να ακούμε μόνοι μας μες στο σαλόνι μας, ο λόγος που κάναμε αυτό το πρότζεκτ ήταν να ανοίξουμε ένα διάλογο. Να θίξουμε λίγο το θέμα του σνομπισμού πάνω στη μουσική και να καταλάβουμε από που πηγάζει. Όλο αυτό αρχικά ξεκίνησε ως πρότζεκτ για το πανεπιστήμιο, αλλά επειδή το αποτέλεσμα μας άρεσε πολύ, αποφασίσαμε να οργανωθούμε και να το βγάλουμε όντως. Ο ρόλος μου σε αυτό το πρότζεκτ ήταν κυρίως στην οργάνωση, το στήσιμο και την προώθηση και είχε πολύ ενδιαφέρον που για πρώτη φορά βρισκόμουν στην απέναντι όχθη, αυτή του manager κατά κάποιο τρόπο.

Άφησες την Ελλάδα και πήγες Λονδίνο με εισιτήριο χωρίς επιστροφή για τις μουσικές σπουδές σου. Πως ήταν αυτή η εμπειρία και τι έμαθες μέσα από αυτό;

Έμαθα άπειρα πράγματα και η όλη εμπειρία οδήγησε σε απανωτές “ζυμώσεις” που θεωρώ πως με εξέλιξαν ως άνθρωπο. Αρχικά, μόνο και μόνο το ότι βρισκόμουν σε ένα τόσο πολυπολιτισμικό μέρος και είχα την ευκαιρία να συναναστραφώ και να συζητήσω με εντελώς διαφορετικά μεταξύ τους άτομα, με βοήθησε πολύ να ευρύνω την αντίληψή μου. Επανεκτίμησα πάρα πολλά πράγματα, όπως π.χ. την Ελλάδα και τους Έλληνες, που μέχρι να φύγω για σπουδές απεχθανόμουν (ίσως σε αυτό έπαιζε ρόλο και η μερικώς αδικαιολόγητη οργή της μεταεφηβείας). Αν και ακόμη με απωθούν πολλές πτυχές της “ελληνικότητας”, εκτίμησα πράγματα που θεωρούσα δεδομένα. Π.χ. το να μπορείς αν στη βαρέσει να πας στη θάλασσα, το να δεις το ηλιοβασίλεμα, το να μπορείς να τρως άψογης ποιότητας φαγητό πάμφθηνα, κλπ.

Πως σε άλλαξε μουσικά αυτή η εμπειρία;

Μουσικά δεν ξέρω αν με άλλαξε το Λονδίνο όσο η φυσική εξέλιξη των φίλτρων μου λόγω αυτής της πληθώρας καινούριων εμπειριών και σκηνικών. Θέλω να πω, όπου και να ήμουν θα άλλαζα (και θα αλλάζω) μουσικά όσο μεγαλώνω.

Θεωρείς πως είσαι το απόλυτο λεσβιακό Ελληνικό μουσικό είδωλο;

Αυτό δε θα το κρίνω εγώ. Θεωρώ όμως πως όντως λείπει ένα φρέσκο και κουλ λεσβιακό ελληνικό είδωλο (όχι μόνο στο χώρο της μουσικής) και πως αν γίνονταν κάποιου είδους εκλογές θα είχα όλα τα φόντα να βάλω υποψηφιότητα. Γιατί όχι; Δεν φοβάμαι να μιλάω κι εκπροσωπώ τη νέα γενιά που δεν είναι μόνο το μέλλον, αλλά κυρίως το παρόν. Ο λόγος που χρειάζεται να υπάρχει αυτός ο “ρόλος” είναι πως έτσι θα είναι πιο εύκολη η αποδαιμονοποίηση του διαφορετικού.

Γιατί δεν υπάρχουν αρκετές Ελληνίδες καλλιτέχνιδες που να λένε ανοιχτά ότι είναι λεσβίες;

Δεν θεωρώ πως μου πέφτει λόγος να κρίνω τον τρόπο που επιλέγει ο καθένας να προβάλει τον εαυτό του. Δεν μπορείς να απαιτήσεις από κανένα άτομο να μιλάει ανοιχτά για την σεξουαλικότητά του γιατί δεν ξέρεις τι ζόρια μπορεί να τραβάει σε προσωπικό ή οικογενειακό επίπεδο. Απλά ελπίζω να εμφανιστούν περισσότερα άτομα που έχουν το θάρρος να είναι ειλικρινά ο εαυτός τους, γιατί αν ο κόσμος το ΄χει κόσκινο κι εμείς κρυφό καμάρι, τότε απλά διαιωνίζεται η πανηλίθια αντίληψη του “κάνε ό,τι θες στο κρεβάτι σου, αλλά κράτα το για τον εαυτό σου”. Δεν είναι έτσι. Έτσι δεν δίνεις θάρρος στα queer άτομα να ζήσουνε ελεύθερα, όπως θα έπρεπε.

Πως βρίσκεις την Ελληνική μουσική σκηνή, αλλά και την εναλλακτική μουσική σκηνή;

Μια χαρά. Γίνονται φουλ πράγματα. Το πρόβλημα είναι το σύστημα της μουσικής βιομηχανίας και το ότι δεν δίνονται αρκετές ευκαιρίες και χώρος για νέα πράγματα και νέους καλλιτέχνες. Γι’ αυτό, θα πρότεινα να μην περιμένετε από κανέναν να σας βοηθήσει. Αν δεν υπάρχουν οι πλατφόρμες για να πετύχετε αυτά που θέλετε, τότε φτιάξτε τις εσείς. Θέλει κόπο, ναι, αλλά τα πράγματα θα αλλάξουν μόνο αν υπάρχουν άνθρωποι που παίρνουν πρωτοβουλίες.

Θα άλλαζες τη μουσική σου για μερικά εξώφυλλα παραπάνω;

Όχι. Η μουσική μου είναι κομμάτι μου. Όπως δε θα άλλαζα εμένα για να αρέσω σε περισσότερο κόσμο, έτσι δε θα άλλαζα και τη μουσική μου.

Τι να περιμένουμε από εσένα στο μέλλον;

Ένα σενάριο με το οποίο  φλερτάρω χρόνια, άσχετα με μουσική και καριέρα, είναι το να φτιάξω ένα home στούντιο και να μετακομίσω μόνιμα στο χωριό μου. Να έχω κοτούλες και κήπο και τέτοια. Στο άμεσο μέλλον και σε σχέση με τη μουσική, σύντομα θα κάνω διάφορα λάιβ στην Ελλάδα ενώ παράλληλα ετοιμάζω το τρίτο μου άλμπουμ και ένα ανεξάρτητο πρότζεκτ με την Matina Sous Peau.

Πως βλέπεις το μέλλον της Ελληνικής μουσικής σκηνής;

Πιστεύω πολύ στην γενιά μου. Δεν μπορώ όμως να προβλέψω τι θα γίνει.  Από άποψη υλικού, αν συνεχίσουμε να παράγουμε με τέτοιο ρυθμό, θα ανέβει φουλ η φάση. Αν όμως κανείς δεν παλέψει να αναδειχθεί, ίσως για πολλά ακόμα χρόνια να ακούμε τα ίδια και τα ίδια.

Τι προτιμάς να τραγουδάς; Ελληνικά ή ξένα τραγούδια;

Δεν έχω προτίμηση σε κάποια από τις δύο γλώσσες, απλά λόγω μουσικών επιρροών μου βγαίνει πολύ πιο εύκολα να γράφω στα αγγλικά.

Πως ήταν το coming out σου; Ένιωσες ανασφάλεια πριν το κάνεις ή τα πράγματα ήταν εύκολα;

Ο μεγαλύτερός μου φόβος ήταν η μάνα μου. Εδώ θα ήθελα να διευκρινίσω κάτι, γιατί όλο αναφέρω τη μάνα μου κι ο κόσμος έχει αρχίσει να νομίζει ότι είμαι εντελώς μαμόθρεφτο. (Ήμουν λίγο βέβαια, εδώ που τα λέμε). Ο λόγος όμως που συνέχεια αναφέρω τη μάνα μου είναι επειδή ο μπαμπάς πέθανε όταν ήμουν 9. Έχω τρεις μεγάλες γαμάτες αδερφές, τη Γιούλη, τη Νάντια και την Έλενα, για τις οποίες ευχαριστώ το σύμπαν καθημερινά. Όταν άρχισα να νιώθω πως πια δεν αντέχω να λέω συνεχώς ψέματα και να ζω στη μυστικοπάθεια – δεδομένου κιόλας ότι γενικά δεν είμαι καθόλου μυστικοπαθές άτομο – προσέγγισα πρώτα τις αδερφές μου, που ήταν η ασφάλειά μου. Οι αδερφές μου βέβαια δεν μένανε Πάτρα, πράγμα που σημαίνει ότι σπίτι ήμουν μόνο εγώ, ο Φράνκι (σκύλος-αδερφός) κι η μαμά, άρα το σαπόρτ τους ήταν από απόσταση. Δεν ήταν εύκολο. Η μαμά είναι 64 χρονών. Είναι μεγάλο το gap και φοβόμουν ότι δε θα το δεχτεί και δε θα με αγαπάει πια, πράγμα που δε θα μπορούσα να αντέξω. Μη στα πολυλογώ, όταν έγινε εν τέλει η συζήτηση με τη μαμά, ήμασταν μόνο οι δυο μας στο σπίτι στην Πάτρα. Ήταν ήδη υποψιασμένη, είναι η αλήθεια, γιατί δεν το `χω τόσο το να κρύβομαι, κι ήταν κάπως αναπόφευκτη πλέον αυτή η συζήτηση. Ε, έγινε λίγο της τρελής. Κλαίγαμε, φωνάζαμε, εγώ άρχισα να μαζεύω τα πράγματά μου (είχα ήδη μετακομίσει από Πάτρα κι είχα πάει εκεί για λίγες μέρες). Μέσα σε όλη την ένταση λοιπόν κι αφότου έχουμε βριστεί και τσακωθεί, φτάνω στην πόρτα κι είμαι έτοιμη να φύγω. Η μαμά, κλαμένη, γυρνάει και μου λέει: «περίμενε, που πας χωρίς μπουφάν;». Έ ρε πούστη μου, είπα από μέσα μου! Γιατί δε μπορεί κι αυτό να είναι όσο απλό όσο αυτό με το μπουφάν;

Είμαστε lesbian-friendly χώρα πλέον;

Θα ήταν άδικο να μην αναγνωρίσουμε τα τεράστια βήματα που έχουμε κάνει ως κοινωνία τα τελευταία χρόνια. Όσον αφορά στις λεσβίες, υπάρχει η αντίληψη πως ο κόσμος σε αποδέχεται πιο εύκολα, ενώ η πραγματικότητα είναι λιγάκι διαφορετική. Όντως, υπάρχει μεγαλύτερη ανοχή και πιο ήπιες αντιδράσεις απέναντι στις λεσβίες αλλά για τους λάθος λόγους. Δυο λεσβίες είναι πιο οκέι από δύο γκέι αγόρια γιατί ο μέσος ακαλλιέργητος Έλληνας θεωρεί πως οι  λεσβίες είναι καύλα αλλά μόνο στο πλαίσιο των φαντασιώσεών του. Δύο γκέι αγόρια όμως είναι αηδία γιατί οι ίδιοι “δε θα έβαζαν ποτέ κρέας στον κώλο τους”. Σκοπός είναι όλοι να καταλάβουν πως πολύ απλά δεν τους πέφτει λόγος και δεν έχει να κάνει μ’αυτούς.  Εν κατακλείδι, αν είσαι οκέι με τις λεσβίες αλλά όχι με τους γκέι, στην πραγματικότητα δεν είσαι οκέι με τίποτα από τα δύο και μεταξύ μας, είσαι και λίγο μαλάκας.

Αντιμετωπίζεις καθόλου σεξιστικές συμπεριφορές από straight άνδρες;

Ναι, κάποιες φορές. Και ποτέ δεν είμαι σε φάση “άστο να πέσει”. Δεν θα ανεχτώ την μαλακία του καθενός γιατί “άντε μωρέ δε βαριέσαι”. Όχι φίλε μου, θα κάτσεις να το συζητήσουμε.

Έχεις υποστεί bullying;

Ευτυχώς, ποτέ. Μόνο κάποια ξινιόλικα βλέμματα πού και πού, αλλά δεν με αγγίζουν πλέον καν.

Ποιοι είναι οι προβληματισμοί της Sma rag da;

Χαχα, δύσκολο να απαντηθεί. Όπως λέει κι η αδερφή μου η Γιούλη “μονίμως στροβιλίζομαι στους  προβληματισμούς μου”. Νομίζω έτσι έχω μάθει να εξελίσσομαι.

Γιατί σε γουστάρουν όλοι τελικά;

Ε όχι κι όλοι. Αλλά η αλήθεια είναι πως το έχω με τους ανθρώπους. Σε αυτό νομίζω βοήθησε το ότι στην εφηβεία μου είχα ψυχολογικά προβλήματα που μου είχαν προκαλέσει την ανάγκη να με αποδέχονται και να με συμπαθούν όλοι. Έτσι, κυνηγώντας την αποδοχή, ανέπτυξα τρελά σόσιαλ σκίλς και να μπορώ να χτίζω γέφυρες επικοινωνίας με κάθε λογής άνθρωπο. Όχι με το να είμαι ψεύτικη, αλλά με το να έχω υπομονή και να προσπαθώ να βρίσκω τρόπους να επικοινωνώ και να προσεγγίζω τους ανθρώπους. Ευτυχώς πλέον η αποδοχή του οποιουδήποτε, δεν είναι ανάγκη μου αλλά μου έμειναν τα σκιλς. Πέραν αυτού, γιατί να μη σε γουστάρει κάποιος αν είσαι ο εαυτός σου κι αν έχεις καλές προθέσεις;

Ποιο σχόλιο θαυμαστή σου σε έχει αγγίξει πιο πολύ;

Ήταν ένα τεράστιο συγκινητικό μήνυμα μιας κοπέλας 16 χρονών, που μου εξηγούσε πως η μουσική μου την βοήθησε να ξεπεράσει μια πολύ άσχημη φάση, και με παρότρυνε να συνεχίσω να κάνω μουσική και να μοιράζομαι τις σκέψεις μου γιατί όπως βοηθήθηκε αυτή, ίσως να βοηθηθούν με κάποιο τρόπο κι άλλοι άνθρωποι. Με έκανε να νιώσω σπουδαία, ενώ στην πραγματικότητα δεν έχω κάνει και πάρα πολλά πράγματα ακόμα. Με συγκίνησε η γλύκα της και μου έδωσε κίνητρο να συνεχίσω, μιας και βρισκόμουν κι εγώ σε σκοτεινή φάση όταν μου έστειλε.

 

Περισσότερη Sma rag da εδώ:

https://smaragda.bandcamp.com/

*όλες οι φωτογραφίες ανήκουν στη Sma rag da